rozbójnictwa. Doświadczyli go na własnej skórze polscy wiertacze spod Borysławia, których zatrudnił D'Arcy - zresztą niedługo, bo zbyt często świętowali, przeto zastąpił i Kanadyjczykami. Na te dzikie stepy rzadko i jedynie pod silną eskortą przybywali urzędnicy z cesarskiego dworu Kadżarów. W praktyce Chuzestanem samowładnie rządził szejk Khazal z Muhamrahu, który czasem hołdował szachowi, lecz częściej przeciw niemu intrygował. W 1898 r. Khazal poprosił Anglików o protektorat. Sir Mortimer Durand, brytyjski ambasador w Teheranie (ten sam, który tak niezręcznie podzielił Pasztunów między Cesarstwo Indii i Afganistan) dał mu odpowiedź wymijającą: nie chciał rozgniewać szacha. Ale Khazal nalegał, bo jego główne zyski pochodziły ze