wyzyskania przyjętej przez aliantów zasady rekompensat terytorialnych na zachodzie za wszelkie straty na wschodzie&lt;/&gt;.<br>Słowa te nie oznaczały wprawdzie akceptacji linii Curzona, zakładały jednak - w imię suwerenności i bezpieczeństwa &lt;name type="place"&gt;Polski&lt;/&gt; - przesunięcie terytorialne ze wschodu na zachód. &lt;name type="person"&gt;Mikołajczyk&lt;/&gt; i jego minister spraw zagranicznych wyzbywali się złudzeń - jeśli im jeszcze w ogóle hołdowali. Wprawdzie premier nadal liczył na zmianę układu sił między &lt;name type="place"&gt;Zachodem i Wschodem&lt;/&gt;, ale wiedział już, że szansa przywrócenia granicy ryskiej gwałtownie się kurczyła, i to niezależnie od rodzaju podejmowanych działań w &lt;name type="place"&gt;Londynie&lt;/&gt; i w kraju. Premier nie rezygnował jednak z żadnej, choćby najmniejszej możliwości, która by owe szanse zwiększała, która