śmierci jak na odrę... choroba wieku cielęcego. Ale jeden z nich był ponury idiota. Śpiewał po całych dniach: "Hej, dziewczęta, w górę kiecki, jedzie ułan krechowiecki..." i podrygiwał nogą. Przy tym te jego wągry... No i porucznik-dureń. Wzrok spod marsowo zaciśniętych brwi, ruchy tropiącego Indianina i ta "łojczyzna", i "honor żołnierski" na każde zawołanie. Rzeczy o których nie mówi się w dobrym towarzystwie. Ale co ty mi dajesz w zamian? Musiałbym uwierzyć w twój czyściutki świat, świergoczący, uporządkowany, za przepustkami, pracowity aż da nudności. Co ja bym robił w takim świecie? Więc nie wierzę, po drugie - nie chce mi się