kupować w osadach rolników, bo nieliczne pustynne oazy zaspokajały tylko drobną część potrzeb. Koczownicy słynęli z waleczności. Nieodłącznym elementem ich kultury były zbrojne napaści na obozy innych plemion. Agresorzy zjawiali się tuż przed świtem i po krótkiej walce uprowadzali stada kóz i wielbłądów, a także niewolników. Taka wyprawa miała swoje honorowe zasady. Nie wolno było np. napadać na namioty, bo te należały do kobiet, których skrzywdzenie przynosiło hańbę. Za rabusiami zaraz ruszał pościg. Nawet jeśli nie przyniósł efektu, to prastary zwyczaj nakazywał oddać część zagrabionego dobytku. Przybywali po niego posłowie wysłani przez pokrzywdzonych. Miało to ogromne znaczenie, gdyż ograbionym nomadom groziła