już takiej czy innej idei powierzchniowej, prawie zupełnie zewnętrznej w stosunku do nas, wyraźnej i łatwej do wysłowienia: ona jest odpowiedzią na całość naszych uczuć, naszych myśli i naszych najbardziej intymnych aspiracji, na tę szczególną koncepcję życia, która jest równoważna całemu naszemu doświadczeniu, krótko - na naszą osobistą ideę szczęścia i honoru". Wolność nie jest tutaj negatywnością, lecz czymś <orig>istotowo</> pozytywnym. Ona jest widzialną afirmacją jakiejś wartości, jakiejś - jak mówi autor - "osobistej idei szczęścia i honoru". A jeśli nawet wolność wyraża się jakimś protestem, to protest ten bierze się z głębszej niż on sam afirmacji. Wie o tym Kiryłow Dostojewskiego, gdy się