się opowieści jest też bardzo swoistą odmianą filmowego suspensu, gdyż stan zawieszenia przed akcentem dramatycznym trwa długo, jeśli weźmiemy pod uwagę pierwszy punkt kulminacyjny (wybuch wojny) i niezwykle długo, jeśli odniesiemy to do drugiego z nich (pożar domu). Tym silniejszy jest potem efekt kontrapunktyczny. Mocno wybrzmiewa w tych momentach kontrast horyzontalnego charakteru całego filmu z krótkim, gwałtownym upadkiem (z góry na dół) słoja z mlekiem i wybuchem (z dołu do góry i na dół) płonącego domu. Toteż następna scena przynosi ulgę i katartyczny wręcz spokój.<br>Efekt ten jest silnie odczuwany w odbiorze dzieła Tarkowskiego. Bardzo trafnie ujął to Tadeusz Sobolewski w