było życia. Kreślono krzyż na nowym bochenku. Nikt nie ośmieliłby się wyrzucić starego chleba do śmietnika. W chlebie i tylko w nim była świętość. Można go było ofiarować młodej parze, gościom wstępującym w dom, rodzicom, by dał dzieciom szczęście. Chleb to i opłatek, którym się dzielono przy wigilii, to i hostia, ze czcią przyjmowana. <br>Pieczenie chleba wnosiło w codzienność życia odświętny nastrój. Dzieci czekały na figurki z ciasta, dorośli wiedzieli - póki jest chleb, strach w oczy nie zagląda. Z chleba, wypieków obrzędowych składano niegdyś dary bogom i w dawnej wsi pamięć tego zachowała się w przeświadczeniu, że wypieczone figurki ludzi i