skrzypek dał znak. Światła znów przygasły. Zabrzmiało to samo tango.<br>- Gdzież ten stolik? - rozejrzał się Puciatycki.<br>Słomka szybkim spojrzeniem ogarnąwszy sytuację, lekko się zaniepokoił.<br>- Już, panie hrabio.<br>Młody kelner, któremu polecił wynalezienie wolnego miejsca, naradzał się właśnie z jednym ze swoich starszych kolegów. Słomka dopadł do nich:<br>- Gdzie stolik dla hrabiego?<br>Tamten drugi, wieloletni praktyk, uznał za właściwe w swoje ręce ująć inicjatywę:<br>- Chwileczkę, panie szefie, już się robi. Zwalnia się właśnie na czwórce, dałem już rachunek.<br>Słomka piorunującym spojrzeniem zmierzył młodego i natychmiast obrócił uśmiechniętą twarz w stronę Puciatyckiego:<br>- Chwilkę cierpliwości, panie hrabio.<br>&lt;page nr=143&gt; Puciatycki skrzywił się:<br>- Co, nic nie ma