moja smukła.<br>Gdy je rosół, to ja jestem wesół,<br>bo to szczęście, gdy jest rosół i bułka.<br><br>W oberży dla bezrobotnej inteligencji,<br>pod afiszem Ligi Morskiej i Rzecznej,<br>moja mała ma miejsce bezpieczne,<br>dużą łyżkę trzyma w małej ręce.<br><br>Tuż w szachy grają dwa biedne diabły -<br>śnieg, śnieg po Wilnie hula.<br>Kreślę na dłoni smukłej i smagłej<br>drogę dla bajki o Trzech Królach.<br><br>1934&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m" year=1934&gt;&lt;tit&gt;OFIARA ŚWIERZOPA&lt;/&gt;<br><br>Jest w I Księdze "Pana Tadeusza''<br>taki ustęp, panie doktorze:<br>"Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała...''<br>I właśnie przez ten świerzop neurastenia cała...<br>O, Boże, Boże...<br><br>Bo gdy spytałem Kridla, co to takiego świerzop