że zainteresowały się nią zachodnioeuropejskie oficyny; w krótkim czasie wyszło ponad trzydzieści wznowień.<br><br>&lt;tit&gt;2. KLEMENS JANICKI&lt;/&gt;<br><br>Język i temat - wokół tych dwu osi krystalizuje się twórczość poetycka wczesnego humanizmu w języku łacińskim, która pod piórem Klemensa Janickiego (1516-1543) osiąga punkt najwyższej sprawności. Nie jest to wszakże dość charakterystyczna dla humanizmu sprawność produkowania coraz to nowych kombinacji z gotowych klisz. Można wprawdzie wskazać miejsca, w których Janicki korzystał z poematów antycznych i współczesnych poetów szesnastowiecznych, ale są to typowe dla jedności kulturowej antyku i humanizmu loci communes. Janicki poszedł tropem doświadczeń Jana z Wiślicy i Mikołaja Hussowczyka, którzy doskonalili narzędzie humanistycznej