i języka, o tym samym poczuciu moralnym i podobnej ocenie dobra i zła - czy to w Europie, czy w Chinach czy na wyspach Polinezji. Czyżby ludzie typu Huxleya byli ostatnimi i niegodnymi spadkobiercami europejskiej tradycji. Czyżby ich sąd był ostatnim ze złudzeń starego świata, słabym i zniekształconym odbiciem niepowrotnej fali humanizmu. I czy w takim razie na tępienie ludzi w obozach, w więzieniach trzeba już patrzeć nowymi oczami - patrzeć jak na walkę mrówek rudych z czarnymi, nie przyznając ani jednym, ani drugim racji, a raczej przyznając rację obu gatunkom - czy też może trzeba przyznać jednym jakąś rację ludzką, jakieś wypełnienie moralnego