życiowa organizmów, zmieniając kwasowość środowiska sedymentacji, może więc powodować rozpuszczanie jednego bądź drugiego. Zakwaszenie, czyli obniżenie pH, powoduje wzrost rozpuszczalności węglanu wapnia, soli słabego kwasu i mocnej zasady. Stąd też stosunkowo źle reprezentowane są w stanie kopalnym wapienne szczątki organizmów żyjących w środowisku glebowym czy leśnym o dużej zawartości kwasów humusowych.<br>Z kolei zachowanie szczątków krzemionkowych w osadzie wapiennym, z natury swojej cechującym się podwyższonym pH, wymaga zupełnego braku czynników mogących doprowadzić do uruchomienia jonów krzemianowych. Dobrze zachowane pierwotnie krzemionkowe szkielety w skałach wapiennych należą przez to do rzadkości.<br>Osadowe związki żelaza Krzemionkowa substancja szkieletu zawartego w skale wapiennej ulega zazwyczaj