husarskiej był właściwie punktem wyjścia do wykształcenia się nowych form szabel. Mam tutaj na myśli generalnie dwa warianty konstrukcyjne, powstałe pod wpływem form zachodnich, które z czasem zupełnie zatraciły zarówno ogólny charakter rękojeści husarskiej, jak i poszczególnych elementów charakterystycznych.<br>Do pierwszego wariantu, właściwego dla pierwszej połowy XVIII w., zaliczam szablę husarską z tzw. furdymentem, czyli z bardzo rozbudowaną oprawą rękojeści typu koszowego. Jednakże szable o takich rękojeściach, powstałe pod wpływem ówczesnych zachodnich pałaszy, nie cieszyły się specjalną popularnością ze względu na niefunkcjonalność w polskich warunkach (wiele też znaczyła określona tradycja): &lt;gap&gt; wymyślano do szabel takie krzyże, że całą rękę okrywały; zwał się