doskonalenie kadry wykładowców, coraz więcej zajęć o człowieku (pedagogika, socjologia, psychologia), homiletyka (nauka o głoszeniu kazań). Ponadto seminaria stają się bardziej otwarte na kontakt ze środowiskiem świeckim (afiliowane są przy wydziałach teologicznych uniwersytetów). To jest opcja umiarkowana, bo nie brakuje wśród duchownych zarówno tych, którzy chcieliby seminaryjny dryl złagodzić, jak i tych, którzy uważają, że odpowiedzią na atakującą popkulturę powinna być większa asceza wśród studentów. Najbardziej radykalni księża twierdzą wręcz, że psychologia w programie nauczania seminariów patologizuje: pokazuje klerykom odmiany ludzkiej słabości, o których nie mieli pojęcia, podczas gdy wiadomo, że to, co nienazwane, nie istnieje.<br><br>- Nie twierdzę, że seminarium jest skostniałą