gronie trochę przypadkowych ludzi i jakoś tak przeleciały. Ale "trzydziestka" miała być czymś naprawdę szczególnym. Miałam przestać być wieczną podfruwajką i "tą dziewczyną w jasnym swetrze". Trzydzieste urodziny miały w magiczny sposób otworzyć przede mną bramę z napisem "dojrzałość". Miałam stać się w pełni ukształtowana, dojrzała, odpowiedzialna, świadoma swojej kobiecości i tym podobne. <br>Tymczasem kiedy się obudziłam rano, niczego takiego nie poczułam. Poza zwyczajowym lękiem, czy wystarczy przygotowanych na wieczorną imprezę alkoholi. W ciągu całego dnia nie doznałam nawet maleńkiego ukłucia tej upragnionej dojrzałości. Wieczorem także nic. Poszłam do łóżka tak samo wiosennie dziewczęca jak z niego wstałam. Znowu nici z przekraczania granicy