ludność Europy na schyłku 1348 r. Wywołana nią panika, powodująca ucieczkę mieszkańców zagrożonych obszarów na tereny nie tknięte zarazą, sprzyjała jej szerzeniu się. Ofiary były tak liczne, że wiele miejscowości opustoszało, a ziemie uprawne zaczęły zarastać lasem. Przyjmuje się dzisiaj, że w latach 1348­1350 wyginęła na skutek panującej epidemii i związanego z nią głodu trzecia część mieszkańców Europy.<br>Szerząca się zaraza wywołała nasilenie ruchów religijnych o podłożu mistycznym. Rozpowszechnili się zwłaszcza w tym czasie tzw. biczownicy, którzy - przez uprawianie publicznej pokuty, polegającej na wzajemnym biczowaniu się - usiłowali odwrócić od siebie gniew boży. Wędrówki półnagich biczowników, będące zarówno przejawem pokuty, jak próbą wyłamania się