Opętany twórczym szałem Lesio trzy czwarte duszy kładł w powstające arcydzieła, a jedną czwartą w pilnowanie żony, którą jął się zajmować ze szczególną gorliwością. Z jednej strony usiłował zaabsorbować ją tak, żeby zabrakło jej czasu na ewentualne podejrzane kontakty, z drugiej zaś przekonać ją, iż posiada za męża absolutnie bezkonkurencyjny ideał. Żona bez oporów godziła się na ten nowy rodzaj udręk matrymonialnych, cierpliwie czekając nowej eksplozji talentu natchnionego męża. Kierownik pracowni, podtrzymywany na duchu przez naczelnego inżyniera, dokonywał nadludzkich wysiłków, walcząc tak o uratowanie pracowni, jak i o zachowanie własnych, zdrowych zmysłów. Aż nadszedł wielki dzień. Tak wielki i tak wspaniały