padła zemdlona w objęcia Apollina. Przy całej niecodzienności dźwięków nie da się ich znieść na dłuższą metę.<br>Zniósł na krótką. Gwizdanie zatchnęło się, złapało gwałtownie oddech, zafurczało, umilkło. Teraz w miłosiernej ciszy uświadomił sobie, że próbowało oddać melodię arii ptasznika z Tyrolu.<br>Cmoknął prawie z podziwem. Kompletne dno. Idiotka.<br>Kompletna idiotka tymczasem - już bez muzyki - zastygła najpierw nad płytą kuchenną, jakby zbierała siły co najmniej do pieczenia chleba, gotowania bigosu dla pułku wojska lub innej równie gigantycznej czynności - po czym wolno, odmierzonym starannie ruchem, zadowoliła się włączeniem stojącej na płycie maszynki elektrycznej. Z wiadra zaczerpnęła wodę do czajnika. I nie żadną