na wszelki wypadek. Ja mam już głuszca, ustępuję więc pierwszeństwa kolegom. Wybór pada na Krzyśka, który ma na sobie wysokie, nieprzemakalne buty Meindla (Goretex), a na tokowisku może być mokro. Po godzinie jazdy wysiadamy. Mamy nie trzaskać drzwiami, przymykamy je więc tylko i piaszczystą drogą udajemy się w las. Krzysiek idzie z Gieną, ja ze Zbyszkiem - 100 metrów za nimi. Już po 15 minutach słyszymy głuszca. Gra po lewej, na bagnie, które przebłyskuje oczkami wody pośród ogólnej ciemności. Zatrzymujemy się aby nie przeszkadzać. Po chwili, przed nami odzywa się drugi kogut. Jest blisko, słyszymy wyraźnie całą pieśń. Lecz co to? Nie ma