lata swoje już ma i niejedno widział.<br>- Chłopiec jak chłopiec - powiedziała Burbowa. - I pani kochana za uszy go targała, i pan Linsrum co drugi dzień dyscypliną traktował.<br>- Ach, Boże ty mój jedyny, czasem tylko, i to odrobinę, dla poszanowania starszych, dla dobrego przykładu.<br>- Nie ma co płakać. Niech pani kochana idzie wymyje chorego, pokój przygotuje, a ja lecę po księdza. To rzekłszy pani Burbowa bardzo spiesznie ruszyła drogą pod górę, w stronę kościoła prześwitującego pomiędzy koronami drzew. Babka chwilę stała z opuszczonymi bezradnie rękami. Panfil, jak zwykle nieświadom sytuacji, przypadł gorliwie na przednie łapy, piszczał, pojękiwał, darł pazurami zeschniętą ziemię, chcąc