przez balustradę tak, że gdyby nie żywy mur, trzymający go z tyłu, niewątpliwie wyleciałby na taras poniżej.<br>Wytrzeszczył oczy na konie całkowicie bezskutecznie, bo i tak nie mógł ich w ogóle rozróżnić. Nie miał zielonego pojęcia, które to są te jego.<br>Wykrzykiwane wokół informacje wzmagały jego podniecenie.<br>- Stajnia idzie! Stajnia idzie! Trzy jeden!...<br>- Dwójka go bierze z tyłu! Będzie trzy dwa!<br>- Piątka leci od pola!...<br>- Dawaj, Polonez! Dawaj!<br>- Nie zdąży!... Już, jest trzy pięć!!!<br>- Trzy pięć...<br>- No i gdzie ta pańska stajnia?!<br>- Dwójka trzecia, patrz pan, ja jej w ogóle nie liczyłem!... A niewiele brakowało!<br>- Trzy pięć! No, będzie wypłata! Cała