wsporniki. Nieliczne z tych gąbek dotrwały do dziś w stosunkowo głębszych obszarach mórz szelfowych.<br>Komplikacja szkieletu gąbek Nieznaną z dzisiejszych faun, a być może najprymitywniejszą, grupę kambryjskich gąbek stanowiły formy o wyłącznie jednoosiowych długich igłach (czy raczej krzemionkowych włóknach; ryc. 6.8). Cylindryczne ciało bywało uzbrojone jedynie cienką powłoką podłużnych igieł o różnej grubości i długości na zewnątrz, okrężnych wewnątrz. Pęczki cienkich igieł łukowato odchodzących od osi ku ściance wypełniały niekiedy całe wnętrze ciała.<br>Pomiędzy nimi przebiegały kanały. Być może jest to powtórzenie generalnej tendencji do rozbudowy szkieletu. Zdarzały się też gąbki, które miały wyłącznie igły radialnie wychodzące z centrum, niekiedy