Łuck-Brześć. Była to równina lesisto-bagnista z pasami niewysokich wzniesień morenowych i wydm (90-170 m n.p.m.) poprzedzielanych ziemią uprawną, przeważnie piaszczystą. Bagna zajmowały 25% obszaru Polesia i były poprzeżynane znaczną liczbą kanałów i rowów odwadniających. Lasy były przeważnie podmokłe, w większości mieszane, a w miejscach suchych iglaste. <br>Wśród bagien Polesia znajdowało się ponad 300 płytkich jezior, wśród których największe - Kniaź zajmowało powierzchnię 38500 ha. Wzniesienia wykorzystywane jako szlaki komunikacyjne ciągnęły się wzdłuż środkowego biegu Prypeci oraz niektórych jej dopływów (Słucz Północna, Ptycz, Stachód, Styr, Horyń i Uborć).<br>Polesie stanowiło środkową część TDW, rozdzielając go na dwie części