sylfidy w Loku porwanym Aleksandra Pope`a). Ballady są pisane przez klasyka, czyli autor nie musi wierzyć w zjawy i upiory. Nawet kiedy w Romantyczności Karusia twierdzi, że widzi umarłego Jasieńka, racja jest przyznana stwórczej sile serca, a nie wierze, że Jasieńko zjawia się naprawdę. Jest więc w Mickiewiczowskich balladach igranie z krainą "jak gdyby", na pograniczu wiary w istnienie niesamowitych zjawisk, i właściwie silniejsza jest nuta humoru, a kiedy autor się bawi, bardzo to pomaga. Jednak to trochę tak jak u Owidiusza w Metamorfozach. Wierzył w mitologiczne przemiany, które opisuje, choćby w dziewczynę zmieniającą się w słowika, czy nie wierzył