z rzadka przerywa monotonny hałas podobny trochę do "białego szumu", bas podkreśla rytm i tonację, bębny sprowadzone zostały do roli najbardziej podstawowej, głos Joeya przekazuje proste opowiastki z kompletną nonszalancją. Tu warto zauważyć zasadniczą różnicę propozycji Ramones w stosunku do brytyjskiego punk rocka, który już czaił się za rogiem. O ile później Johnny Rot ten (Sex Pistols), Dave Vanian ,(The Damned) czy Joe Strummer (The Clash) o melodię dbali mniej niż o czyste buty, o tyle Amerykanie świadomie odwołali się do niewinnej tradycji amerykańskiego archetypu piosenki młodzieżowej, a takim archetypem były oczywiście utwory Beach Boy s z nienagannie czystymi frazami. Ow