których dno nigdy nie stanowiło lądu.<br> Badania przeprowadzone w r. 1947 przez amerykański statek oceanograficzny, "Atlantis, doprowadziły do wykrycia wielkiej równiny podwodnej, o szerokości ok. 400 km pomiędzy Bermudami a Azorami, a więc w najgłębszej części zachodniego Atlantyku. Dno jej zbudowane jest do głębokości 4,5 m z piasków i iłów, bardzo podobnych do przybrzeżnego materiału spadzistych brzegów Nowej Anglii. W r. 1949 prześledzono podwodny kenion Hudsona, który ciągnie się 370 km od skraju szelfu północnoamerykańskiego na wspomnianej równinie zachodniego Atlantyku. Pobrane rdzenie dowiodły, że kenion wyerodowany został w glinach o wieku wielu milionów lat i że jego dno zawiera nie