cząsteczki równanie, z ewentualną modyfikacją, ciągle traktowaliśmy ją jako sztywny rotator. Zaniedbywaliśmy więc fakt, że na wirujące jądra działa siła odśrodkowa, która rozciąga cząsteczkę, tak że równowagowa odległość jąder rośnie wraz ze wzrostem wartości liczby kwantowej J. Zauważyliśmy to już, badając efektywny potencjał Vef, w którym zachodzą drgania, dany wzorem; ilustracją był rysunek 4.2. Ograniczając się do najprostszego modelu drgań harmonicznych jąder, mamy &lt;gap&gt;. Oznaczając przez &lt;gap&gt; wartość R, przy której potencjał &lt;gap&gt; osiąga minimum dla danej wartości J, otrzymujemy &lt;gap&gt;. <br>Jest to równanie czwartego stopnia, z którego można wyznaczyć &lt;gap&gt; jako funkcję J. Ponieważ jednak poprawka do odległości równowagowej w nieobecności rotacji, Re, jest