sposób chroni to co najważniejsze.<br><br>Iluzją drugą jest przekonanie, że &lt;orig&gt;automarginalizacja&lt;/&gt; Polski służyć może dobrze naszym interesom, że lepiej się nie mieszać do wielkiej polityki międzynarodowej, że Polska nie powinna pretendować do jakiejkolwiek roli regionalnej. Rzecz w tym, że w świecie współczesnym taki izolacjonizm Polski nie jest możliwy.<br>Wreszcie trzecia, iluzja "końca historii", czyli wypełnienia się już oczekiwanych celów polskiej polityki zagranicznej. Życie samo wskazuje na zupełnie przeciwną tendencję. Coraz większa staje się potrzeba mądrej polityki zagranicznej, która miast sporów i kłótni o "Niceę" stawiałaby czoła niepokojącemu osłabieniu pozycji Polski w Europie. Oto bowiem znaleźliśmy się nagle w osamotnieniu, w sytuacji