W 1 i 3 Kyrie stosuje deklamacyjną homorytmię o funkcji analogicznej <br>do dawnej figury retoryczno-muzycznej ­ climax, z sukcesywnie wzrastającymi <br>wartościami dynamicznymi pp-p-mf w 1 Kyrie (s. 1) oraz mf-f-ff w 3 Kyrie (s. <br>2-3, prz. 17). 2 Christe (s. 1-2) stanowi statyczny odcinek imitacyjny, budowany <br>również na zasadzie gradacji napięcia przez wzrost liczby głosów (T-TB-CATB). <br>Partia organowa współdziała ­ jak widać ­ w stopniowaniu ekspresji, wzmacniając <br>ją sukcesywnie i konsekwentnie w krótkich, jednotaktowych interwencjach, stosowanych <br>naprzemiennie w narracji z chórem.<br> Dalsze konsekwencje z asemantycznego wykorzystania motywiki pieśni Bogurodzica <br>są widoczne już w II poł