atmosfery od wysokości. W ten sposób, przyjmując jakiś przebieg ciśnienia i temperatury w atmosferze, najbardziej złożone modele posługują się zmieniającym się wraz z wysokością współczynnikiem załamania - stopniowo rosnącym w miarę zbliżania się do powierzchni Ziemi. Na podstawie takiego właśnie modelu powstały standardowe programy, obliczające refrakcję atmosferyczną. <br>Najdokładniejsze programy starają się imitować bieg promieni słonecznych nawet w wypadku małych wysokości nad horyzontem. A refrakcja w pobliżu horyzontu sprawia astronomom najwięcej kłopotu. Kiedy obserwujemy ciało niebieskie znajdujące się blisko horyzontu, promienie świetlne przebywają w atmosferze najdłuższą drogę i są tym samym najsilniej zakrzywiane (refrakcja jest największa). Co więcej, duża część tej drogi przypada