rozumu (tak w Hamlecie) lub wiązano je ze sferą fantazji i snów. A ponieważ dramat był traktowany jako imitacja życia, zatem i charaktery analizowano wedle kryteriów, jakimi posługiwano się przy ocenie autentycznych ludzi. Odmienność Szekspira w tym względzie wyjaśniano wprowadzając pojęcie imitacji: inni pisarze opisywali charaktery i pasje, on je imitował (to oczywiście miało znaczyć co innego niż proste naśladownictwo).<br>Poza Anglią nazwisko Szekspira było też szeroko znane, jego dzieła były zaanektowane już przez poprzedzającą romantyków generację; znano je przede wszystkim z teatru. Lecz fatalnie newralgicznym punktem była sprawa tłumaczeń. Cóż stąd, że w repertuarze ówczesnych scen często pojawiał się Szekspir