świętości daje się pomyśleć tylko <br>z prawdy 'bycia' ". Świętość nie jest wydzieloną, odrębną sferą sacrum, <br>o czym świadczy cytowana przez Heideggera przypowieść o Heraklicie. <br>Kiedy odwiedzający mędrca goście zdziwili się, że siedzi on i grzeje się przy <br>chlebowym piecu, Heraklit powiedział: "Tutaj także obecni są bogowie". <br>Heidegger sugeruje więc kierunek 'immanentnej transcendencji', który <br>najpełniej został wyrażony przez Nishidę w jego pojęciu 'zwyczajnej <br>perspektywy', czyli 'absolutnie sprzecznej samotożsamości' sacrum i profanum. <br>&lt;page nr=303&gt;<br>&lt;tit&gt;6.4. DEKONSTRUKTYWNA METODA HEIDEGGERA A KONSTRUKTYWNE PODEJŚCIE NISHIDY&lt;/&gt; <br>Masao Abe zwraca uwagę na to, że Heidegger poświęcił dużo więcej <br>uwagi pojęciu 'nicości' niż inni zachodni filozofowie, jednak zdecydowanie <br>stwierdza, że