systematycznie terror, zarówno wobec mas ludności, utrzymywanej w ryzach ponawianymi wyprawami karno-rabunkowymi, jak wobec klas panujących: książąt, bojarstwa i duchowieństwa, z których strach uczynił bierne, ale i sprawne narzędzie do utrzymania panowania mongolskiego w Europie wschodniej.<br><br>Panowanie mongolskie utrzymało się przeszło dwieście lat, zmieniając swój charakter i zakres. Wielkie imperium Czyngis-chana rozpadło się wprawdzie w drugiej połowie XIII wieku, ale Ruś znalazła się wówczas pod panowaniem Złotej Ordy, najdalej na zachód wysuniętego ułusu Wielkiego Chanatu. Na jej obszarze żywioł mongolski utracił swą odrębność etniczną i wtopił się w kipczacką gałąź ludów tureckich, koczujących od dawna na stepach kaspijsko-czarnomorskich