można po tym, że postać Bergmana staje się po prostu postacią twórcy; pisarza, który współczuje swoim wszystkim bohaterom i chce ukoić ich ból.<br>Marianne, aktorka, żona dyrygenta Marcusa i matka małej Isabel, rozpoczyna romans z przyjacielem domu, reżyserem teatralnym Davidem. Po kilku miesiącach ukrywania takiego stanu rzeczy kochankowie zostają przyłapani in flagranti (świetna scena - jakby z farsy i tragedii razem wziętych) i wtedy postanawiają żyć razem. Marianne i Marcus przeprowadzają rozwód, lecz nie jest to dobrym początkiem nowego związku.<br>Stary pisarz mówi, że &lt;q&gt;"to wszystko zdarza się z powodu upływającego czasu"&lt;/&gt;. W panice, że już nigdy więcej to się nie powtórzy, chwytamy