na jego "głębi") przejawia jakiś stosunek do samego siebie. Jego budowa wewnętrzna nosi na sobie piętno dialektyczności. Dialektyka będąca jego naturą jest dialektyką tworzenia. Hegel pisze: <q>"Tylko to, co duchowe, jest rzeczywiste... Ono jest czymś, co w swej określoności, czyli w swoim bycie poza sobą [...] pozostaje wewnątrz siebie samego [...] albo inaczej mówiąc: jest czymś samym w sobie i dla siebie"</>. W sferze ducha negacje nie niszczą, lecz pozwalają na wyłonienie się czegoś nowego. Negacja jest tu twórczością. Genesis, którego prawa wyznaczają przeci-wieństwa i negacje, jest Genesis z Ducha. Hegel pisze: <q>"czymś samym w sobie i dla siebie jest to, co duchowe