jednoznacznej interpretacji (szerzej o tym w rozdziale IV, w kontekście całościowego omówienia kompozycji). Gdyby natomiast przyjąć aspekt liturgicznej struktury tekstu mszy żałobnej, Requiem Palestra ma sześć części: [I] Requiem, [II] &lt;name type="tit"&gt;Kyrie&lt;/&gt;, [III] &lt;name type="tit"&gt;Dies irae&lt;/&gt;, [IV] &lt;name type="tit"&gt;Sanctus&lt;/&gt;, [V] &lt;name type="tit"&gt;Lux aeterna&lt;/&gt;, [VI] &lt;name type="tit"&gt;Agnus&lt;/&gt;.<br>Maciejewski (który nie stosuje numeracji części, lecz podaje ich incipity bądź wprowadza tytuły) w swoim monumentalnym Requiem (1946/59) stworzył cykl siedmioczęściowy: [I] &lt;name type="tit"&gt;Oratio [Requiem aeternam]&lt;/&gt;, [II] &lt;name type="tit"&gt;Introductio&lt;/&gt; [część orkiestrowa], [III] &lt;name type="tit"&gt;Introitus&lt;/&gt;, [IV] &lt;name type="tit"&gt;Kyrie&lt;/&gt;, [V] &lt;name type="tit"&gt;Graduale&lt;/&gt;, [VI] &lt;name type="tit"&gt;Tractus&lt;/&gt;, [VII] &lt;name type="tit"&gt;Dies irae&lt;/&gt;; w założeniu jest to pierwsza część mszy, jakkolwiek tworzy ona organiczną całość i tak też wykonuje się ją. Jak