ekstremum wystąpi w punkcie <HI rend="italic">A</HI>, leżącym nad badanym ciągiem (przy założeniu jednorodności ośrodka, w którym znajduje się ciąg lokalizowany). Częściej stosuje się lokalizację na minimum sygnału odbiorczego, bowiem metoda ta pozwala uzyskać większą dokładność pomiaru. Każde zejście z anteną odbiorczą z trasy ciągu objawia się wyraźnym wzrostem sygnału odbieranego. Jako indykator odbieranego sygnału stosuje się miernik wychyłowy lub słuchawki. Zatem położenie osi przewodu w planie określamy za pomocą odbiornika, utrzymując poziomo płaszczyzny odbioru, przesuwając się prostopadle do najprawdopodobniejszego kierunku przebiegu poszukiwanego przewodu, aż do uzyskania minimum natężenia sygnału lub całkowitego jego zaniku (miejsce <HI rend="italic">A</HI> na rys. 2.81). Przez płaszczyznę odbioru