z którymi mamy do czynienia w przemyśle jądrowym są tak małe, że ochrona przed ich szkodliwym działaniem nie stanowi problemu. Cząstki alfa nie są w stanie przeniknąć przez kilka kartek papieru lub przez cienką folię aluminiową. Jedyne zagrożenie mogłoby stanowić długożyciowe izotopy alfa-promieniotwórcze dostające się do organizmu drogą wziewną (inhalacja).<br>Jeśli podobna metodę pomiaru zastosujemy do monoenergetycznej wiązki elektronów (z akceleratorem), to okaże się, że absorbcja przebiega inaczej niż dla cząstek alfa: liczba elektronów, które przenikają przez absorbent maleje w sposób ciągły ze zwiększeniem się jego grubości. Spowodowane to jest wydłużaniem się drogi lekkiej cząstki w absorbencie w skutek rozpraszania