którym staje kupiec, jest wybór<br>jednej z dwu zasadniczych strategii. Bardzo trafnie scharakteryzował je<br>Mieczysław Porębski pisząc, iż są to &#132;przeciwstawne sobie systemy<br>wartościowania:<br><br>1. gra o doskonałość, to jest maksymalne zbliżenie do ustalonej<br>tradycyjnej normy poprawności;<br>2. gra o wyjście ze stylowych ograniczeń, o rozszerzenie pola twórczych<br>doświadczeń, innymi słowy o to, co dziś nazwalibyśmy prawem do<br>eksperymentu.<br>Przedstawiciele pierwszej strategii cenią perfekcję, drugiej &#151; odwagę;<br>jedni wyżej stawiają artystyczny i obyczajowy konformizm, drudzy<br>wszystko, co przeciw takiemu konformizmowi się zwraca, jedni ťpoziomŤ,<br>drudzy ťniespodziankęŤ, jedni ťsztukęŤ, drudzy to wszystko, co za<br>sztukę nigdy przedtem podawać by się nie ośmielało