tłumacz dramatu Buchanana Iephthes (1587), Łukasz Górnicki jako autor Troas (1589), Piotr Ciekliński ze swym Potrójnym z Plauta (1597), tudzież Adam Paxillus z Komedyją o Lizydzie (1597).<br>Utwory te i pisarze nie stanowią żadnej jednolitej grupy, choć przy niektórych nazwiskach wypadnie wskazać związek z Janem Zamoyskim - ostatnim renesansowym mecenasem i inspiratorem życia umysłowego. Zresztą trudno by było pokusić się tu o porządkującą systematykę: z wyjątkiem Górnickiego (o którym już obszernie mówiliśmy) i Szymonowica (któremu poświęcimy odrębne ujęcie), pozostali pisarze to w zasadzie auctores unius libri.<br>Uzgodnienie reguł literatury humanistycznej z myślą religijną epoki nie było dziełem jezuitów, choć wystąpiło tak wyraźnie