Tadeusza Żychiewicza może się wydać działem apologetyki religijnej: "Poczta Ojca Malachiasza", publikowana najpierw w "Tygodniku Powszechnym", a później zebrana w grube tomy była w zamierzeniu autora próbą katechezy, lekcją wiary i egzaminem z praktykowanej religijności. Miała uczyć odpowiednich zachowań i radzenia sobie z problemami wiary. Nie stała się jednak nigdy instruktażem życia duchowego. Nie zamknęła się w ciasno rozumianym dydaktyzmie. Wychodząc z opisu konkretnych sytuacji życiowych i jednostkowych doświadczeń urastała do zbiorowej opowieści o trudnościach i niepokojach metafizycznych ludzi pewnej epoki, epoki przełomu i kryzysu - epoki głodu wartości. W miejsce pouczania zjawiał się dialog, wola dochodzenia do prawdy razem z czytelnikiem