polityki gospodarczej Gorbaczowa wynikało nie tylko z niekonsekwencji teoretycznej, lecz również z braku zdecydowania w jej realizacji. Malia trafnie zauważył, że pozycja Gorbaczowa była o wiele trudniejsza niż pozycja Lenina w roku 1921. Po kilku dekadach kolektywizacji chłopi kołchozowi stracili chęć i zdolność wykorzystania oferty <orig>marketyzacji</>. Robotnicy przemysłowi nie mieli interesu w przebudowie gospodarki, a więc nic dziwnego, że skłaniali się do postrzegania jej jako promocji interesów znienawidzonej "mafii". Członkowie "mafii" z kolei także przeciwstawiali się reformom, obawiając się nie bez racji, że cywilizowana, normowana prawem gospodarka rynkowa położy kres olbrzymim zyskom, które ciągnęli z korupcji, nie wspominając już o systemie