ująć analitycznie za pomocą funkcji całkowalnych, a więc - ciągłych. Z punktu widzenia doświadczalnego jest to oczywiście pewna idealizacja, nigdy bowiem nie jest nam dany w doświadczeniu nieskończony zbiór zdarzeń. Nikt jednak nie uważa takiej idealizacji za nieuprawnioną.<br> E. W tym stanie rzeczy nasuwa się jednak konieczność określenia miary prawdopodobieństwa oraz interpretacji tego pojęcia dla nieskończonych zbiorów zdarzeń. Albowiem zwykłe dzielenie nie jest wykonalne na liczbach nieskończonych. I to jest właśnie główna kwestia, wokół której koncentruje się spór o interpretację prawdopodobieństwa. Przypomnijmy, że trudność ta nie powstaje na szczeblu elementarnego rachunku prawdopodobieństwa, do którego można zastosować interpretację finitystyczną.<br> F. Dość naturalną drogą