takie ruchliwe! -<br>Płacze i patrzy na twardą mą grdykę,<br>Jak w fałdach skóry wędruje samotna.<br><br>Jak coś nabrzmiewa w guzach moich szczęk,<br>Jak tarcze czoła robią się rozdzielne,<br>Jak kamienieje każda moja stopa<br>W rzeźbę skruszoną deszczami i wiatrem.<br><br>Adwokat<br>Na strych Zuzanny przemykam się chyłkiem,<br>W białych pończochach z intymnej bawełny -<br>Najlepiej nocą, gdy księżyc niepewny<br>Omszy mą postać zielonkawą mgiełką.<br><br>Wtedy - wśród koszul wiszących na sznurach -<br>Na tyle jestem - ile zwątpić można,<br>Że ciągle musi Zuzanna ostrożna<br>Szukać mych kształtów wśród innych konturów.<br><br>Rozkosz tych pląsów - tych zwodzeń, kryjówek,<br>Tych "niby jestem, a jednak mnie nie ma...''<br>Aż wznieci