śniegu i lodu w tym regionie.<br> Zdaniem S. Baranowskiego (1977) wymiana ciepła odczuwalnego w Arktyce jest procesem ok. dziesięciokrotnie ważniejszym od roli ciepła utajonego (parowanie i kondensacja). Najwięcej ciepła odczuwalnego dopływa do lodowca na początku jesieni. Wtedy powietrze jest wyraźnie cieplejsze od jego powierzchni, a turbulencji nie hamuje jeszcze zimowa inwersja powietrza.<br> W przypadku gdy promieniowanie, główne źródło dopływu energii do powierzchni lodowca, nie dociera, np. podczas nocy polarnej, ciepło odczuwalne staje się podstawowym składnikiem bilansu. Zimą na Antarktydzie wynosi ono ponad 90% przychodów, a na Ziemi Franciszka Józefa ponad 54% (pozostałe elementy to dopływ ciepła z głębi lodowca i utajone