stopniowo, ucząc się nie tylko korzystania z ich dojrzałości, ale i uprawy krzewów.<br>Rzymsko-grecki świat winny objawił się wkrótce także w poezji, a zwłaszcza w Georgikach (u Wergiliusza), w których pachną już słodyczą wina nazwane imiennie, szczególnie Falerno. Te, które zwano Apianae, wywodzono od pszczół (apes) i ich miodu; istotnie, były bardzo słodkie i pachniały jak Muskat. Wytwarzano win coraz więcej i coraz rozmaitszych w rodzaju i gatunku: Eugeniae, Nomentanae, Labrusca, a Pliniusz Starszy w swojej Historii naturalnej wymienia jeszcze Praefutianum, znane zwłaszcza na północy kraju<br>Oczywiście, najwięcej wina spożywano w domach bogatych Rzymian, podczas uczt cesarskich i świąt publicznych