za wygraną, bo już w całej osadzie z niego chichotano. Z kolei dawny pop, który długo się czaił, spróbował szczęścia, robił maślane oczy, choć jurność z niego biła pod niebiosa, ale był na tyle uczciwy, że nie wykorzystywał skłonności Nastii do rodzimej wiary, choć skrycie na to liczył, tylko zapewniał, iż "będzie ostatnia jak popa żona", miało to znaczyć, że chciałby ją poślubić po wsze czasy, co wywołało w Nastii nieprawdopodobne oburzenie, popędziła go wołając: "a kysz, a kysz, paskudo!", choć chłop był urodziwy, więc towarzyszki z baraku mocno się dziwiły, że pozbyła się go tak nieprzystojnie. Któraś mu to zresztą