wszakże, a potem to już zawsze, grzała <br>tę kawę Adela. <br><br>Bo Adela najbardziej może ze wszystkich nie lubiła tych "zmarnowanych" <br>wieczorów. <br><br>Skulona na łóżku, z łokciami wspartymi na kolanach, <br>a głową na rękach, Adela mogła słuchać Felka <br>całymi godzinami. <br><br>Wszystkie troski dnia odchodziły od niej wtedy i roztapiały <br>się, ściany izby zdawały się rozszerzać i rozszerzać, <br>aż wreszcie stawały się ledwie widoczne i znikały <br>zupełnie w jakiejś nie kończącej się dali. <br><br>Adela słuchała o kopalniach we Francji i o osadach w puszczy <br>kanadyjskiej, o nocach na okręcie i wędrówkach przez <br>dalekie drogi, i o wszędzie jednakiej niedoli, i wszędzie <br>jednakim szczęściu