barycznych, ustalenie położenia frontów meteorologicznych i w miarę ścisłą identyfikację mas powietrza na obszarze, dla którego sporządzono mapę pogody. Do najważniejszych elementów analizy mapy synoptycznej należy tzw. analiza izobaryczna. Polega ona na wykreśleniu izobar i ustaleniu na podstawie ich układu położenia wyżów i niżów barycznych. Przyjęcie stałej różnicy ciśnienia między izobarami umożliwia i ułatwia ocenę zależności między poziomym gradientem ciśnienia i prędkością wiatru. Rozpoznanie przebiegu izobar umożliwiają dane o wielkości ciśnienia, umieszczone w miejscach położenia stacji synoptycznych na mapie, oraz przyjęcie założenia, że ciśnienie między stacjami zmienia się liniowo, które uzasadnia uwzględnienie przy wykreślaniu izobar reguł interpolacji liniowej.<br> Przy wykreślaniu izobar