pamiętaj, co &lt;orig reg="on"&gt;un&lt;/&gt; jest marmur - powiedziała z niepokojem - jak ty jego chcesz sprzedać, to ty pamiętaj... <br>Przerwał jej stanowczo: <br>- Ja pamiętam. Ty, babko, idź do sklepu. Tam może kto przyszedł... <br>Wyszła niechętnie pod rozkazującym spojrzeniem wnuka, od drzwi mówiąc mu coś po żydowsku. Zwróciła się jeszcze do Huberta i powiedziała jękliwie: <br>- Panicz nie skrzywdzi &lt;orig reg="biedny"&gt;bidny&lt;/&gt; Żydek. <br>- Sza, babko, sza... - zawołał chłopiec na łóżku. <br>Wyszła. <br>Wtenczas chłopiec dźwignął się na łokciach i przywołał Huberta do siebie. <br>- Ja paniczowi co powiem - wyszeptał - ja jego nie mam, ja jego podarował. <br>Na Hubercie i Gabi wiadomość ta nie zrobiła żadnego wrażenia. Tak niezmierzony ogrom niedoli